نقل است که شبی نماز مغرب به امامت خلیفه دوم عمربن‌خطاب اقامه‌می‌شد ولی وی در طول نماز هیچ کلمه‌ای بر زبان نیاورد.پس از پایان نماز از او در این باره سؤال‌می‌کنند (و به نقلی می‌گویند: ای امیرالمؤمنین ! آیا در دل خواندی؟)او در پاسخ از سفر ذهنی اش به شام در هنگامه‌ی نماز سخن‌می‌گوید! پس از آن البته تصمیم‌می‌گیرند که نماز را اعاده‌کنند.(1)
اگر این عمل از پیش نمازی ساده سربزند هرگز بر او اقتدامی‌کنید؟
حال قضاوت چگونه است در مورد کسی که بر مسند جانشینی پیامبر و خلیفه مسلمین تکیه‌زده و اینگونه عمل‌می‌کند؟
پی نوشت:
1ـ السنن الکبرى - البیهقی - ج 2 - ص 382
( وقد أخبرنا ) بحدیث إبراهیم والشعبی أبو نصر عمر بن عبد العزیز بن قتادة أنبأ أبو محمد بن إسحاق بن شیبان البغدادی الهروی بها أنبأ معاذ بن نجدة ثنا کامل بن طلحة ثنا حماد بن سلمة عن حماد بن أبی سلیمان عن إبراهیم النخعی ان عمر بن الخطاب رضی الله عنه صلى بالناس صلاة المغرب فلم یقرأ شیئا حتى سلم فلما فرغ قیل له انک لم تقرأ شیئا فقال إنی جهزت عیرا إلى الشام فجعلت أنزلها منقلة منقلة حتى قدمت الشام فبعتها وأقتابها وأحلاسها واحمالها قال فأعاد عمرو أعادوا * ( وأنبأ ) أبو نصر أنبأ أبو محمد بن إسحاق البغدادی أنبأ معاذ بن نجدة ثنا کامل ثنا حماد عن أبی حمزة عن إبراهیم ان أبا موسى الأشعری قال یا أمیر المؤمنین أقرأت فی نفسک قال لا قال فإنک لم تقرأ فأعاد الصلاة
تبادل
لینک هوشمند
سفر به شام در طول نماز+سند
نويسنده: 